رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله سريهاى
را براى جنگ با كفار گسيل داشت كه من (جابر) نيز در آن سريه شركت داشتم. تاريكى شب
در اثناء سفر فرا رسيد و ما سمت قبله را نمىتوانستيم شناسايى كينم. گروهى از
همسفران ما گفتند: قبله را باز يافتيم كه بدين سو و در طرف شمال قرار دارد. نماز
را خواندند و خطوطى رإ؛ّّ در تاريكى بر روى زمين در چنين سويى رسم كردند. اما عده
ديگرى از ميان جمع ما گفتند:
قبله در اين سو و در طرف جنوب قرار دارد
و در همانسو نماز گذاردند و خطوطى به عنوان نشانه بر روى زمين كشيدند. وقتى بامدادان
بر ما فرا رسيد و آفتاب درخشيدن آغاز كرد ديديم خطوطى كه اين دو گروه بر روى زمين
رسم كردند هيچكدام به سمت قبله نبوده است. آنگاه كه از سفر باز گشتيم راجع به چنين
پيشامدى از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله سؤال كرديم. آن حضرت در برابر سؤال ما
لختى ساكت ماند و از پى آن آيه: وَ لِلّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَأَيْنَما
تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ إنَّ اللَّهَ واسِعٌ عَليمٌ (2بقره/115) مشرق و
مغرب خداى راست، پس به هر جا روى آوريد، رو به سوى خداوند است، بى گمان خدا
گشايشگر داناست. نازل گرديد.