حضرت موسي عليه السلام

حضرت موسي (ع) يکي از پيامبران الوالعزم است که نام مبارکش 136 بار در 34 سوره قرآن مجيد آمده است . موسي (ع) در لغت قِبطيان از دو جزء تشکيل شده ، يکي « مو » به معناي آب و ديگري « سي » به معناي درخت ، چون صندوق وي در کنار درختي در داخل آب بدست آمد ، او را موسي (ع) ناميدند . همان صندوقي که مادر موسي (ع) وي را در آن قرار داد و به رود نيل سپرد .

پادشاه زمان موسي (ع) مردم مصر را به دو طبقه مستضعف (بردگان) و مستکبر (اشرافيان) بنام سِبطيان و قِبطيان تقسيم کرده بود . قبطيان همان فرعونيان بودند که در  اطراف فرعون به هوسبازي و عيش و نوش و ظلم و ستم سرگرم بودند و همه اختيارات کشور به دست آنها بود . ولي برعکس ، سبطيان طبقه پايين اجتماع و ستمديدگان مستضعف بودند ، موسي (ع) و بني اسرائيل از سبطيان بودند .

حضرت موسي (ع) 3748 سال بعد از هبوط آدم (ع) متولد شد و نسبش با شش واسطه به حضرت ابراهيم (ع) مي رسد ، به  اين ترتيب : « موسي بن عمران بن يصهر بن قاهت بن لاوي بن يعقوب بن ابراهيم » و نام مادرش « يوکابد » است . پيرامون نام مادر موسي (ع) اختلاف نظر وجود دارد . نام هاي « نخيب ، افاحيه ، يوخابيد » براي او ذکر کرده  اند ، بهرحال از بانوان مجلله محترمه است که در چند سوره قرآن به او اشاره شده و او را مورد الطاف خفيّه خدا و قلب وي را منبع وحي و الهام معرفي مي کند از جمله در سوره هاي قصص (آيات 7، 10 ، 13) و طه (آيات 38 و 40) .

موسي (ع) 500 سال بعد از حضرت ابراهيم (ع) ظهور کرد و لقب « کليم الله » به خود گرفت ، چون خداوند متعال بدون واسطه ، با او سخن گفت . پس از آنکه حضرت موسي (ع) از جانب خدا مأمور شد ، به جانب کوه طور روان شود و از فراز کوه سرزمينهاي مقدس فلسطين را بنگرد ، در همانجا در سن 240 سالگي وفات يافت . ولي بعضي مدت عمر او را 126 سال دانسته اند و سرانجام در شب 21 ماه مبارک رمضان از دنيا رفت . سپس بر فراز تلّ سرخ رنگي در آن ناحيه که فسجه نام داشت ، به خاک سپرده شد . به روايتي در شش فرسنگي بيت المقدس مدفون است .

منبع : مجموعه کامل قصه هاي قرآن ، نوشته : محمد جواد مهري کرمانشاهي ، انتشارات مشرقين قم