حضرت يحيي عليه السلام

حضرت يحيي (ع) يکي از پيامبران بني اسرائيل است که نام مبارکش پنج بار در قرآن مجيد در سوره هاي « آل عمران ، انعام ، مريم ، انبياء » آمده است . واژه « يحيي » از ماده حيات به معني « زنده مي ماند » است که به عنوان اسم براي اين پيامبر بزرگ انتخاب شده و منظور از زندگي ، هم زندگي مادي و هم معنوي در پرتو ايمان و مقام نبوت و ارتباط با خداست .

وي 5585 سال بعد از هبوط آدم (ع) متولد شد . نام پدرش « زکريا بن برخيا » و نام مادرش « اَشياع » از نوادگان حضرت يعقوب (ع) مي باشد . چنانکه قبلاً ذکر شد او در اثر دعاي پدرش که از خدا فرزند خواست ، متولد گرديد . ولادتش خارق عادت بود زيرا زکريا (ع) در آن موقع پير و ناتوان و زنش فرتوت و نازا بود .

در اينکه چرا يحيي (ع) را بدين نام خوانده اند اختلاف نظر وجود دارد . بعضي مي گويند : چون خداوند نازايي مادرش را بوسيله تولد او شفا بخشيد او را يحيي ناميدند . عده اي مي گويند : خداوند قلب او را به وسيله ايمان زنده کرد و گروهي ديگر معتقدند : چون خداوند قلب او را بوسيله نبوت زنده و شاداب فرمود .

حضرت يحيي (ع) اولين کسي است که به اين اسم ناميده شد و احدي قبل از او ، بدين اسم ناميده نشده است . يحيي (ع) پسرخاله حضرت مريم (س) مادر عيسي (ع) بود که شش ماه يا سه سال از حضرت عيسي (ع) بزرگتر بود . يحيي (ع) در سن سه سالگي به مسيح (ع) ايمان آورد و او اولين کسي بود که  به عيسي (ع) ايمان آورد .

سرانجام پس از 30 سال زندگاني شهيد شد و در مسجد جامع اموي دمشق دفن گرديد .

منبع : مجموعه کامل قصه هاي قرآن ، نوشته : محمدجواد مهري کرمانشاهي ، انتشارات مشرقين قم