حضرت لوط عليه السلام

حضرت لوط (ع)  يکي از پيامبران بزرگي است که هم عصر ابراهيم (ع) بود و نام مبارکش در 17 سوره قرآن شامل « انعام ، اعراف ، هود ، حجر ، انبياء ، حج ، شعراء ، نمل ، عنکبوت ، صافات ، ص ، ق ، قمر ، تحريم » ، 27 بار در قرآن مجيد ذکر شده است .

وي فرزند « هاران بن تارخ » و برادر زاده حضرت ابراهيم (ع) است و نام مادرش « ورقه بنت لاحج » بوده است . بعضي گويند لوط (ع) پسرخاله ابراهيم (ع) و برادر ساره همسر ابراهيم (ع) بوده است . وي 3422 سال بعد از هبوط آدم (ع) در شهر بابِل به دنيا آمد . وقتي که حضرت ابراهيم (ع) در سرزمين بابل عراق مردم را به يکتاپرستي دعوت نمود ، لوط (ع) نخستين مردي بود که در آن شرايط سخت به وي ايمان آورد و همواره در کنار او بود و همراه او از سرزمين بابل به فلسطين مهاجرت کرد و بعداً از ابراهيم (ع) جدا شد و به شهر سَدوم (در سرزمين اردن) آمد .

مردم آن منطقه غرق فساد و گناه مخصوصاً انحرافات جنسي بودند . در ميان قوم خود سي سال سکونت کرد و آنها را به سوي خدا دعوت نموده و از عذاب الهي برحذر داشت اما کمتر در آن کوردلان اثر گذاشت . لوط (ع) سرانجام در 80 سالگي وفات يافت و مرقد مطهرش در  قريه « کفربريک » در يک فرسخي مسجد الخليل واقع در کشور فلسطين کنار مرقد 60 نفر از پيامبران است .

 منبع : مجموعه کامل قصه هاي قرآن ، نوشته : محمد جواد مهري کرمانشاهي ، انتشارات مشرقين قم