حضرت ابراهيم عليه السلام

نام مبارک حضرت ابراهيم (ع) در 25 سوره قرآن کريم شامل ( بقره ، آل عمران ، نساء ، انعام ، توبه ، هود ، يوسف ، ابراهيم ، حجر ، نحل ، مريم ، انبياء ، حج ، شعراء ، عنکبوت ، احزاب ، صافات ، ص ، شوري ، زخرف ، ذاريات ، نجم ، حديد ، ممتحنه ، اعلي ) و حداقل 69 بار تکرار شده است . راجع به اين پيامبر و  حالات گوناگون او از کودکي تا شيخوخيّت قريب 195 آيه آمده و نيز سوره اي مستقل به نام او در قرآن وجود دارد .

ابراهيم (ع) نامي است سرياني به معني « اُبٌّ رحيم » بوده يعني پدر مهربان ، سپس « حاء » آن به « هاء » تبديل گرديده و بعضي گوينـــد معني ابراهيم از « بَرِيٌّ مِنَ الاَصنامِ » و « هامَ اِلي رَبِّهِ » مي باشد يعني از بت ها دوري مي جسته و به خداوند خويش گرويده است . آن حضرت 3323 سال بعد از هبوط آدم (ع) به دنيا آمد .

اهل تاريخ نام پدر ابراهيم (ع) را « تارِح » ( با حاء و خاء ) نوشته اند و نام مادرش « اوفا » دختر آذر و برخي نام وي را « نونا » فرزند کربتا بن کرثي و گروه سوم « رقيه » دختر لاحج مي دانند .

ابراهيم (ع) دومين پيامبر اولوالعزم است که داراي شريعت و کتاب مستقل بوده است . پيامبر اکرم (ص) فرمودند :

« خداوند بيست صحيفه بر ابراهيم (ع) فرو فرستاده که سراسر پوشيده از امثال و حکم است . » وي دعوت جهاني داشته و حدود هزار سال بعد از حضرت نوح (ع) ظهور کرد و سلسله نسب او تا نوح را چنين نوشته اند : « ابراهيم بن تارخ بن ناحور بن سروح بن رعو بن فالج بن عابر بن شالح بن ارفکشاذ بن نوح » .

ابراهيم (ع) هنوز متولد نشده بود که پدرش از دنيا رفت و آزر عموي ابراهيم (ع) سرپرستي او را به عهده گرفت . از اين رو ابراهيم (ع) او را به عنوان پدر مي خواند . اين پيامبر بزرگ در شهر « اور » از شهرهاي بابِل به دنيا آمد که ياقوت حموي سرزمين بابل را بين دجله و فرات واقع در کشور عراق کنوني توصيف مي کند . سرانجام در سن 175 سالگي فوت کرد . او را در باغ عفرون بن صرصر ،پهلوي قبر ساره دفن کردند و اکنون مدفن او شهر الخليل در کشور فلسطين نام دارد .

منبع : مجموعه کامل قصه هاي قرآن ، نوشته : محمدجواد مهري کرمانشاهي ، انتشارات مشرقين قم